تار و پود هستی ام برباد رفت

 

آنكس كه مرا نشاط و سرمستي داد

 

آنكس كه مرا اميد و شادابي داد

 

                هرجاكه نشست بي تامل گفت:

 

                 "او يك زن ساده لوح عادي بود"

 

مي سوزم از اين دورويي و نيرنگ

 

يكرنگي كودكانه مي خواهم

 

                   اي مرگ از آن لبان خاموشت

 

                  يك بوسه جاودانه مي خواهم

 

 

بدو اول نظر بده وگرنه من غصه مي خورم

+نوشته شده در سه شنبه 22 شهريور 1390برچسب:شعر فروغ,ساعت9:7توسط عهدیه | |

شبانگاهان كه مه مي رقصد آرام

 

ميان آسمان گنگ و خاموش

 

 تو در خوابي و من مست هوس ها

 

 تن مهتاب را گيرم در آغوش

 

                نسيم از من هزاران بوسه بگرفت

 

                هزاران بوسه بخشيدم به خورشيد

 

                   در آن زندان كه زندانبان تو بودي

 

                   شبي بنيادم از يك بوسه لرزيد

 

به دور افكن حديث نام   اي مرد

 

 كه ننگم لذتي مستانه داده

 

مرا مي بخشد آن پروردگاري

 

كه شاعر را دلي ديوانه داده

 

 

اينم عكس فروغ فرخزاد كه واستون گذاشتم

 

ديگه نامردي اگه نظر ندي

 

 

+نوشته شده در جمعه 18 شهريور 1390برچسب:شعر فروغ,ساعت1:23توسط عهدیه | |